الی (مفردات‌نهج‌البلاغه)الی یا الو (بر وزن عقل) یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای تقصیر و کوتاهی که در بیان حضرت علی (علیه‌السلام) نسبت به امام مجتبی (علیه‌السلام) و معاویه بکار رفته است. ۱ - واژهشناسیالو (بر وزن عقل) و اَلْی به معنای تقصیر و کوتاهی، آمده است. «الا فی الامر الوا و الیا: قصّر فیه.» این ماده از باب افعال و افتعال و تفعّل چنان‌که در اقرب الموارد هست، به معنی قسم خوردن آید. ۲ - کاربردهاآن حضرت (علیه‌السلام) در رابطه با امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) می‌نویسد: «و اعلم یا بنّی انّ احدا لم ینبی‌ء عن الله سبحانه کما انبا عنه الرسول - صلّی اللّه علیه و آله - فارض به رائدا و الی النجاة قائدا فانی لم آلک نصیحة؛ یعنی من در نصیحت تو کوتاهی نکردم.» همچنین حضرت علی (علیه‌السلام) به معاویه می‌نویسد: «فانی اولی لک بالله الیّة غیر فاجرة لئن جمعتنی و ایّاک جوامع الاقدار لا ازال بباحتک حتی یحکم الله بیننا و هو خیر الحاکمین؛ یعنی: من در رابطه با تو به خدا قسم می‌خورم قسم راست، اگر پیشامدها مرا با تو روبرو کند تا آخر کار و آنچه خدا خواهد در مقابل تو خواهم ایستاد.» «الیّه» نیز به معنی سوگند است. از این مادّه فقط سه مورد در «نهج البلاغه» آمده است. ۳ - پانویس
۴ - منبع• قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «الی»، ص۷۲. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|